Група родители на деца од ОУ „Владислав Рибникар“ денеска објави соопштение во кое ја поддржа иницијативата веднаш да се прекине наставата во постојниот објект на тоа училиште и да се заврши работната учебна година на 3 мај.
Во соопштението се наведува дека повеќе од 150 родители на основците од „Владислав Рибникар“ бараат учебната година да се заврши до 3 мај 2023 година, како, како што се наведува, „денот кога трагичен настан насилно ја прекина нормалното настава. ”
– Сѐ што се случуваше во училиштето по 03.05.2023 година претставува само обид за насилно враќање на „нормална“ состојба во училиштето – пишува во соопштението што го објави Танјуг, а го пренесоа српските медиуми.
Како што се тврди, кризниот план „кој училишната управа се обидува да го спроведе по секоја цена“ има единствена цел да ги прикрие последиците од трагичниот настан.
Се додава дека родителите кои ја поддржуваат оваа иницијатива сметаат дека планот за продолжување на наставата кој се спроведува од 10 мај е штетен за развојот на голем број ученици (ако не и за сите) и дека единственото решение е непосредниот прекин на наставата и завршувањето на работната учебна година.
– Учебната година заврши трагично на 3 мај. Секој ден потоа не е продолжение на учебната година, туку вештачко преправање дека ништо не се случило. А се случи. Децата ни ги убиваа на училиште – стои во соопштението.
Како што се додава, родителите за ваквиот став добиле поддршка од еминентни експерти од областа на невропсихијатријата и психотерапијата.
Во прилог на прогласот е наведено мислењето на вештакот, невропсихијатар и судски вештак д-р Зоран Ѓуриќ, кој исто така се залага децата од училиштето „Владислав Рибникар“ оваа учебна година да ја завршат во мај.
Ѓуриќ изјави дека масовното убиство на девет врсници и еден чувар претставува силен стрес за учениците.
– Со ова злосторство беше нарушена емотивната клима на другарство, игра, заедничко учење, безбедност и доверба. Некои деца биле сведоци на злосторството и биле ранети, некои преживеале неповредени, некои биле на смена и слушнале истрели. Децата се истрауматизирани, затоа што директно биле сведоци на загубата на животите на своите пријатели, другите се секундарно истрауматизирани, затоа што за тоа дознале веднаш од нив. Да бидеш повреден во вооружен напад, да бидеш сведок на смртта на драги пријатели, да дознаеш дека пријателите со кои се гледаш секој ден на училиште и на друштвени собири повеќе не се живи е трауматичен настан од прв ред – рече д-р Ѓуриќ.
Оваа состојба, додаде тој, претставува посттрауматска реакција на катастрофален настан.
Според неговото мислење, за да се смири и рехабилитира оваа посттрауматска реакција, потребно е децата да не доаѓаат на училиште, на местото на злосторството, бидејќи тоа ги ретрауматизира: им предизвикува неволни сеќавања на трауматскиот настан (флешбекови), им го нарушува сонот и соништата, ги принудува да избегнуваат – мораат да се држат настрана од сите места, ситуации и содржини кои на кој било начин ги потсетуваат на злосторството, ги прави раздразливи и депресивни.
– Еве зошто трауматизираните деца не треба да одат во училиштето каде се случило злосторството. Сега не можат да размислуваат за учење. Тие сега треба да зборуваат за она што го доживеале, да плачат заедно, да тагуваат и да го разберат овој ужасен настан. Тие можат да се видат едни со други и нивните професори во друг простор. Да разговараме, да слушаме објаснувања, да се тешиме. Да поминуваат време во семејството, во љубовта и мирот што тоа им ги пружа – пишува во мислењето на експертот, пренесува српскиот печат.
