Една нова студија покажа дека финансискиот стрес е потенцијално многу штетен за интеракцијата на основната инфраструктура на телото, вклучувајќи го имуниот, нервниот и ендокриниот систем, ставајќи го на исто ниво со некои други големи стресови.
Академиците од Универзитетскиот колеџ во Лондон ги разгледаа главните стресни настани како што се тага (смрт) и развод за да го утврдат нивното влијание врз поединците, мерено со нивоа на четири крвни биомаркери по четири години.
Ова беше утврдено со испитување на четири биомаркери во крвта – кортизол (хормон произведен како одговор на стрес), Ц-реактивен протеин (CRP), фибриноген и фактор на раст сличен на инсулин 1 (IGF-1). Сите овие се имунолошки фактори поврзани со развој на стрес, развој на воспаление и стареење, додека ИГФ-1 е поврзан и со стареење и со долговечност.
Овие причини за стрес создадоа 61% поголема веројатност за висок ризик од телесни нарушувања поврзани со широк спектар на ментални и физички болести, од кардиоваскуларни болести до депресија и шизофренија.
Учесниците кои немале други големи стресни фактори, но пријавиле финансиски оптоварување – перцепцијата дека можеби немаат доволно финансиски ресурси за да ги задоволат своите идни потреби – имале 59% поголема веројатност, четири години подоцна, да бидат во групата со висок ризик. Национално репрезентативно истражување потврди дека финансискиот стрес е поврзан со долгорочни промени во клучните здравствени индикатори, како што се имунолошкиот, нервниот и хормоналниот систем.
„Кога имунолошкиот и невроендокриниот систем функционираат добро, се одржува хомеостазата и се одржува здравјето. Но, хроничниот стрес може да ја наруши оваа биолошка размена и да доведе до болести“, објасни водечкиот автор на студијата Одеса С. Хамилтон.
„Откривме дека финансискиот стрес е најштетен за биолошкото здравје, иако потребни се повеќе истражувања за да се утврди ова со сигурност. Можеби ова е затоа што оваа форма на стрес може да влијае на многу аспекти од нашите животи, што доведува до семеен конфликт, социјална исклученост итн. дури и глад или бездомништво“.
Искусувањето на стрес во подолг временски период може да ја наруши комуникацијата помеѓу имунолошкиот и невроендокриниот систем. Тоа е затоа што одговорот на стресот е сличен на одговорот на болеста, според Investment News.
Истражувачите, исто така, ги разгледале генетските варијанти кои претходно биле откриени дека влијаат на имуно-невроендокриниот одговор и откриле дека поврзаноста помеѓу стресните животни околности и да се биде во група со висок ризик четири години подоцна останала висока без оглед на генетската предиспозиција.
Целиот труд е објавен во списанието „Brain, Behavior and Immunity“.
