Македонската православна црква и нејзините верници утре, 1 ноември, го празнуваат денот на Свети Прохор Пчињски.
Свети Прохор Пчињски, пустиник, живеел на почетокот на XI век. Како млад отишол во испосник, прво во Нагоричко, а потоа засолниште нашол на планината Козјак. Легендите велат дека тој не видел човечко суштество повеќе од 30 години, додека не го запознал идниот византиски император Романо Диоген, кој ловел во шумите на Козјак.
По една ранета срна, византискиот благородник случајно стигнал до пештерата на монахот Прохор, кој потоа му прорекол дека ќе стане цар.
Можеби Диоген би заборавил на оваа случајна средба и на пророштвото на пустиникот од пештерата ако, кога всушност седнал на царскиот престол, не му се јавел во сон Прохор и со прекор му рекол: „Ме заборави мене старец“.
Според верувањата, уште тогаш почнале да се случуваат чуда. Прво, кога императорот Диоген решил да изгради црква во Старо Нагоричан. Меѓутоа, кога се обиделе да му ги одземат моштите на Прохор, тие останале како заковани за земја. Монахот Прохор не сакал да го напушти Пчињскиот крај и кога бил мртов. Така беше направена мала црква од речен камен и во неа беше положено телото на светителот. Повеќе од 200 години подоцна, светиот крал Милутин изградил поголемо богослужение над таа црква.
Свети Прохор Пчињски е единствениот светец во Српската православна црква кој постојано од светите мошти излева свето миро. Многу верници доаѓаат да му се поклонат на светецот и да го видат ова чудо.
Се раскажуваат различни искуства на верници, многумина велат дека штом стапнале во ѕидините на манастирот, чувствуваат неверојатен мир. Исчезнуваат грижите, главоболките и сомнежите кои ги уништуваат духот и телото. Монасите од манастирот сакаат да ги слушаат и запишуваат впечатоците на верниците, се молат за нив и нивните семејства.
Молитва до Свети Прохор Пчињски што треба да се каже рано:
Дел од моштите царот ги однел во Цариград, еден дел подоцна пристигнал во Љубоштиња, а другиот сè уште е во манастирот на преподобниот Прохор Пчињски под планината Козјак, исцелувајќи и утешувајќи многумина.
Затоа утре, вели народот, треба да ја изговорите следнава молитва упатена до светителот за исцелување на вашите најблиски: „Голема победа храбро покажа, запалејќи се со оноземна божествена љубов, го презре минливиот цар и сета убавина, населувајќи се на планината Козјак, од неа си отишол во небесата кај Царот над царевите, Прохор: Моли се постојано за сите нас“.
