Приказната за бебето родено под урнатините, чијашто мајка почина, го обиколи светот кога земјотресите ја погодија јужна Турција и северозападна Сирија на 6 февруари.
Целото нејзино семејство загина кога куќата се урна врз нив, а бебето го зел близок роднина кој живеел во близина.
Бебето веќе наполни 40 дена – традиционално време за славење во Сирија на семејството. Девојчето сега живее со новата поширока фамилија – тетката по татко Хала (31) и нејзиниот сопруг и децата во мал камп.
Има шест нови братучеди. Најстарата е десетгодишната Мал, а најмладата е едномесечното бебе Ата, кое се роди два дена по Афра.
Семејството ги угости новинарите во нивниот шатор за да зборуваат за денот кога се родило бебето, како го нашле во урнатините и нивната тага поради губењето на нивните роднини.
Халил, сопругот на тетката на бебето Хала, бил буден кога се случиле земјотресите. Две од нивните деца исто така биле будни и тој седел со нив.
Халил вели дека бил сигурен оти куќата на нивните роднини се урнала кога ги погодил првиот земјотрес. Истрчал надвор и ги потврдил сомнежите. Тие веднаш почнале да копаат, прво со раце, а потоа и со опрема што им ја позајмил пријател од Идлиб. Во еден момент некој му пришол и му кажал дека пронашле женско тело и го прашал дали може да ја идентификува.
Откако го идентификувал телото на мајката, слушнал звуци од под урнатините и накратко се надевал дека еден од нив е жив, но набрзо сфатил дека звуците доаѓаат од бебе. Извадиле доволно урнатини за да го извлечат бебето и вџашен Халил ја држел додека некој трчал да земе нож за да ја пресече папочната врвца.
„Дотогаш знаев дека остатокот од семејството е мртво, па го грабнав бебето и истрчав во воената болница во Јандарис да се обидам да ја спасам. Мојата сопруга во тоа време беше во поодмината бременост. Таа се породи два дена подоцна и не можеше да дојде, па со мене дојде нашиот сосед. Во воената болница ни рекоа дека бебето изгледа добро и дека само треба жена да го дои, но тоа што го кажаа за мене немаше смисла. Затоа отидовме во Африн и најдовме доктор кој се грижеше за неа додека не ја донесеме дома. Таму престојуваше со денови под нивна грижа“, рече Халил.
Бебето го доби името Аја од болничкиот персонал, а деновите по раѓањето беше во инкубатор во болницата Џехан. Имала три скршени ребра и прашина во белите дробови бидејќи е родена под урнатините.
Таа го добила името Афра, по мајка си, кога пристигнала во нејзиниот нов дом.
„Ја носиме во болница на редовни контроли, но нејзината општа состојба е добра. Ги дојам двете девојчиња… Никогаш не би се откажала од Афра. Афра ми е роднина. Мојата крв. Многу луѓе сакаа да ја посвојат, но ние не дозволивме. Ќе се грижиме за неа како за нашите сопствени деца“, изјави Хала.
Халил се чувствува исто како Хала.
„Го сакав роднината, сите го сакаа, ќе се грижиме за неговата ќерка како да е моја. Семејството на нејзиниот татко сакаше да ја посвои, но јас одбив. Разговарав со нејзиниот дедо и баба и тие ни дадоа благослов да се грижиме за неа“, изјави Халил, пренесоа медиумите во Турција.
Постои опипливо чувство на возбуда за Афра во семејниот шатор. Не само затоа што остана единствената од многудетното семејство, туку можеби и затоа што штотуку се вратила од болницата каде што ја однел Халил бидејќи неколку дена претходно имала потешкотии со дишењето.
„Бев пресреќна кога моите родители ја донесоа Афра дома. Таа е моја братучетка“, изјави осумгодишната Доа.
