Одењето наназад има богата историја. Постојат извештаи кои датираат од почетокот на 19 век за луѓе кои пешачат стотици километри наназад.
Според неодамнешните истражувања, сепак, одењето наназад може да има изненадувачки придобивки за здравјето и мозокот. Поради разликата во биомеханиката, одењето наназад всушност може да има физички придобивки – често се користи во физиотерапијата за ублажување на болки во грбот, проблеми со колената и артритис. Некои истражувања дури сугерираат дека одењето наназад може да има позитивен ефект врз когнитивните способности како што се меморијата, времето на реакција и вештините за решавање проблеми.
Се смета дека практиката на одење наназад за здравствени цели потекнува од античка Кина, но неодамна го привлече вниманието на истражувачите во САД и Европа како начин за подобрување на атлетските перформанси и градење мускулна сила.
Џенет Дафек, експерт по биомеханика на Универзитетот во Невада, САД, го истражува движењето наназад повеќе од 20 години. Таа и нејзините колеги откриле дека само 10-15 минути дневно одење наназад во период од четири недели ја зголемиле флексибилноста на тетивите кај 10 проценти од здравите студентки. Одење наназад може да ги зајакне и мускулите на грбот одговорни за стабилноста и флексибилноста на ‘рбетот.
Освен за спортистите, одењето наназад исто така се покажа како корисно за постарите лица, младите дебели поединци, болните од остеоартритис и пациентите по мозочен удар со нарушено одење. Исто така, откриено е дека одењето наназад согорува повеќе калории отколку одењето напред.
Истражувачите откриле и разлики во локацијата на нервната активност при одење наназад во споредба со одењето напред. Префронталниот кортекс, одговорен за когнитивните вештини како што се размислување, одлучување и решавање проблеми, е особено активен при одење наназад.
Исто така, се подобрува проприоцепцијата на личноста која оди наназад, односно неговото разбирање на околината и себеси во просторот.
