Омар Рахал слушна глас што доаѓаше од урнатините, толку слаб што се бореше да разбере дали можеби е само во неговата глава. Претходната ноќ, два земјотреси со јачина од 7,8 и 7,6 го погодија неговото село Харем во сириската провинција Идлиб, контролирана од бунтовниците, срамнувајќи со земја десетици згради, вклучувајќи го и станбениот блок во кој живееше неговиот братучед Махмуд со неговата сопруга и нивните седум деца, вака светските агенции ја опишуваат ситуацијата по земјотресот во Сирија.
Неколку часа подоцна, Рахал, началникот на локалната полиција, влетал во урнатините на куќата, надевајќи се дека ќе ги најде живи Махмуд и неговото семејство. Цело утро не слушнал знаци на живот, но во 12:30 слушнал пет зборови кои ги кажала девојката: „Тргнете ме одовде“.
Heartbreaking – A Syrian girl is seen trapped w/ her baby brother under the ruins: “Get me out of here and I’ll be your servant”
After 17 hours the rescue teams reached them & she said: “Get me out of here and I’ll do whatever you want for you (I’ll be your servant)”
[Abu Ali] pic.twitter.com/mK4lNLPN12
— Adam Albilya – אדם אלביליה (@AdamAlbilya) February 7, 2023
Неколку метри под врвот на купот отпад, заглавен меѓу бетонот, лежеше петгодишната ќерка на Махмуд Џинан, заедно со нејзиниот деветмесечен брат Абдула, кого го тешеше под урнатините. До нив, закопано покрај остатоците од нејзината куќа, беше телото на нивната мајка Суад. Рахал можела да ја види само нејзината рака, со која како да се обидувала да ги прегрне децата за да ги заштити, пренесува Гардијан.
Рахал се обидел да ги ослободи, но сфатил дека не може сам. Така тој ги снимил двете заробени деца и им го испратил видеото на колегите од полицијата, барајќи од нив да интервенираат. Видеото брзо се префрли од еден телефон на друг, напуштајќи ги границите на Сирија и стана вирално. Видеото стана вирално на Твитер и стана симбол на трагедијата во Идлиб.
„Моите луѓе пристигнаа веднаш и ми помогнаа да го отстранам малиот Абдула, кој за среќа имаше само неколку ситни гребнатинки. Но, проблемот беше Џинан. Таа беше прикована за бетонска плоча и имаше железна прачка забодена низ нејзината нога“.
Спасувачките напори во Идлиб, кој остана главно затворен од надворешниот свет два дена по земјотресот, беа забавени поради недостигот на механизација и помош, при што луѓето беа принудени да ги извлечат своите најблиски со голи раце, пренесува медиумот.
„За да го подигнеме бетонскиот блок што го попречуваше, користевме дигалка, каква што кревате автомобил кога треба да смените гума. Успеавме. Но, Џинан сепак ја имаше таа железна прачка заглавена во нејзината нога. Мораше да се пресече“.
Спасувачите се обиделе да ја пресечат шипката со дебело челично сечило додека Џинан плачела од болка. За работите да бидат покомплицирани, афтершокови повторно го погодиле селото. Она малку што останало од зградите почнало да се руши.
„Ве молам! Тргнете не одовде“, ги молела Џинан спасувачите. Немаше време за губење, раскажува Рахал.
„Немавме избор. Ризикувавме да умреме и да го изгубиме детето. Затоа, решивме да го направиме она што никогаш не сакавме – да ја извадиме Џинан додека нејзината нога сè уште беше делумно набиена на прачката“.
Во вторникот околу 2 часот по полноќ, по речиси 22 часа под урнатините, девојчето е спасено.
Една недела по спасувањето, Гардијан ги посети Џинан и нејзиниот помлад брат во болница претворена од поранешно училиште каде што се лекуваа повредени деца од Харем. Абдула спиеше завиткан во волнено ќебе додека Џинан лежеше, сè уште со болки, на креветот.
„Раната на нејзината нога е многу сериозна. Џинан можеби никогаш нема да оди како порано, нема да те лажам. Ако раната не зарасне, можеби ќе бидеме принудени да и ја ампутираме ногата“, изјави нејзиниот лекар Ваџих ал Карат.
„Џинан и Абулах се единствените што останаа живи во семејството“, во плач вели Рахал. Двете деца биле доверени на пра-вујкото и неговата сопруга.
„Тоа е трагедија“, додава тој. „Џинан знае дека останала сама со својот брат. Но, гледате дека и овие деца овде, до креветот на Џинан, се сираци. И повеќето од нив се уште се прашуваат каде се нивните родители и кога ќе дојдат. Прво, сакаме да се однесуваме добро со нив. Тогаш, во одреден момент, ќе бидеме принудени да им кажеме дека и тие станале сираци“, појаснува Карат, според написот во медиумот.
