Спанаќот е зеленчук со многу висока биолошка вредност. Исклучително е богат со железо, калциум и каротин со витамините Б1, Б2 и Ц. Сепак, содржи непожелни соединенија: нитрати и оксалати. Иако е богат со железо, многу тешко се ресорбира во организмот бидејќи е врзан за оксалната киселина.
Затоа се препорачува спанаќот да се готви со млеко, така што оксалната киселина се врзува за калциумот од млекото. Добро познат факт е дека оксалатите се вклучени во формирањето на камења во бубрезите. Токму тоа е причината зошто не треба да се претерува во честото и обилно консумирање спанаќ.
Покрај значителната концентрација на железо, спанаќот е и значаен извор на калциум, но присуството на оксалати, исто како и железото, ја намалува ресорпцијата на калциумот. Затоа калциумот од спанаќот многу тешко се ресорбира, само пет проценти, во споредба со, на пример, брокулата, каде што степенот на ресорпција на калциум е дури 50 проценти.
Тестовите за губење на нитрати, витамин Ц, магнезиум и железо за време на кулинарската обработка (готвење и динстање) покажуваат дека доаѓа до нивно разградување и тоа: нитрати (кои се непожелни и со кои е богат спанаќот) за 70-85 проценти, витамин Ц од 70 -80 проценти, магнезиум 30-50 проценти, додека железото не се губи.
Јадењето со спанаќ не смее да се чува за следниот ден, туку мора да се фрли ако не се изеде. Водата во која се вари спанаќот треба да се истури бидејќи содржи нитрати кои бактериите ги претвораат во нитрити.
