Според легендата, Свети Трифун имал исцелителна моќ. Тој станал познат откако ја исцелил принцезата Гордијана, ќерка на римскиот император Гордиј.
Принцезата Гордијана сериозно се разболела ментално и многу лекари се обиделе да ја излечат, но безуспешно. Кога демонот проговорил од принцезата, соопштил дека никој друг нема да може да го избрка освен човек по име Трифун.
Царот веднаш одлучил да ја пребара целата империја и да ги донесе сите луѓе со името што го изговорил демонот. Многумина се обиделе, но само еден успеал.
Царот Гордиј богато го наградил Трифун, но неговата одлука била да се врати на стариот скромен живот и одгледувањето гуски, а тој им го поделил богатството на сиромашните.
По доаѓањето на царот Декиј на римскиот престол, повторно почнало прогонството на христијаните. Бидејќи не сакал да се одрече од Христос, свети Трифун доживеал страшни маки, на крајот од кои бил обезглавен.
Бил погребан во Кампсада, неговото родно место, по што неговите мошти биле пренесени во Цариград, од каде биле донесени во Котор, каде што се наоѓаат и денес.
Народни обичаи на празникот Свети Трифун
Свети Трифун е заштитник на лозарите. На неговиот ден, обичај е лозарите да закројат барем една лоза, а потоа да ја преливаат со вино. Верувањето е дека на тој начин лозјето пообилно ќе роди. Меѓу народот има бројни верувања поврзани со свети Трифун.
Велат, ако тој ден врне дожд, сите плодови и посеви ќе родат добро, а ако денот е ведар, годината ќе биде сува и безплодна.
Многумина веруваат дека со овој ден доаѓа пролетта, се будат растенијата и животните, и највозвишеното човечко чувство – љубовта, која ја игра улогата на чувар на брачната љубов и верност. Го сметаат и за чувар на посевите, овоштарниците и лозјата и му се молат за нивно зачувување и добри приноси.
