DPA
Италијанската Влада има план да отвори фабрики, продавници, кафулиња, ресторани, па дури и берберници, но не и да ги отвори училиштата до есен. Милиони Италијанци се многу незадоволни од ова.
„Сложено е. Голем е ризикот епидемиолошката крива да скокне повторно ако отвориме училишта“, се обиде да објасни италијанскиот премиер Џузепе Конте пред неколку дена.
„Сите студии и професии велат дека ќе имаме нова експлозија на случаи за една недела или две и тоа не можеме да си го дозволиме“, додаде тој.
Сепак, многумина се прашуваат дали навистина нема друга опција.
„Незамисливо е да се рестартира земјата, да се отворат фабрики, работни места и да се испратат родители на работа,а да ги остават своите деца дома“, објави пратеникот од левиот центар Алесандро Фусаксија на Фејсбук.
Фусаксија, која беше шеф на кабинетот на поранешниот министер за образование, се прашува зошто постепеното отворање на училиштата не е разгледано, како што изгледа во другите европски земји.
Во Франција, училиштата ќе се отворат во фази, почнувајќи од 11 мај. Ќе има максимум 15 ученици во училница.
Мајка од Рим, која не сакаше да го открие своето име, изјави дека е „во неволји до грло“ поради сегашната состојба.
Додека е на работа, нејзината шестгодишна ќерка е чувана од дадилката која не и помага во домашните задачи. Таа ја отфрли опцијата да оди на родителско отсуство затоа што може да и се плати помалку.
„Мојот поранешен сопруг работи во секторот за туризам и престана да плаќа алиментација во февруари. Не можам повеќе да ја напуштам работата затоа што едвај ги покривам основните трошоци за живот“, рече таа.
Многу родители се потпираа на услугата на бабите и дедовците пред вирусот, но ова повеќе не е можно, поради високиот ризик од инфекција со коронавирус кај постарата популација.
Владата им обезбеди на семејствата еднократен бонус од 600 евра, а друг може да се обезбеди со нова владина регулатива.
Министерката за семејство Елена Бонети предлага меѓу 80 и 160 евра детски додаток месечно, но не е познато дали владата ќе се согласи со идејата.
Бонети исто така ги охрабрува градоначалниците да отворат игралишта и други јавни места за деца додека обезбедуваат мерки за физичка оддалеченост.
Психолошки последици
Во Италија, учењето од далечина продолжува, но за многу деца не е соодветно заради слабиот пристап до интернет или преполните домови.
„Се обидуваш да го слушаш наставникот додека го користам мобилниот телефон на чичко ми со скршен екран, го позајмувате Wi-Fi на вашиот сосед, слушате куче што лае, брат ви плаче и мајка која работи со правосмукалка“, напиша учителката во основно училиште Мелина Зербо во отворено писмо.
Зербо ја нагласува потребата да се дружиме и да си играме со деца и тинејџери надвор, и предупредува на психолошка штета ако се пролонгира нивната „социјална изолација“.
Дури и пред кризата, Италија се сметаше за земја која се грижи малку за својата помлада генерација и ги канализира народните пари и дискурсот за потребите на се постарите „бејби бумери“.
Во последниве години, стапката на наталитет падна на историско ниско ниво и се повеќе млади ја напуштаат Италија, додека политичарите работат на намалување на возраста за пензионирање.
„Се соочуваме со вонреден настан што влијае на животот на повеќе од осум милиони италијански деца“, рече во изјава за РАИ, претседателот Серџо Матарела за програмата за јавно образование.
„Затворените училишта се рана за сите нас“, додаде тој.
И покрај тоа што неговите збориви имаат тежина и е ценета фигура, Метарела нема директно влијание врз владината политика.
Директорка на градинка во Рим, Луиза Чиарели, вели дека креаторите на политики не се свесни за проблемите со децата.
„Проблемите на децата, тоа што не смеат да излегуваат надвор, да ги видат своите пријатели, воопшто не се споменати. Нивното право на образование не се признава”, вели таа.
