„Модернизирање на ергелата во делот за сместување и одгледување на грлата, модернизирање на терените за јавање и дневниот престој на коњите (испустите). Градба на отворена тераса – кафе бар за престој на посетители , како и игротека за најмалите“ – ни ги образложи своите планови Миле Трајковски од Ново Село, Скопје кој ја има нај егозитичната ергела во околината на Скопје.
„Имаме посети доста на ергелата во периодот пролет – есен. Ова место е толку живописно, да и залезот на сонцето кога си качен на коњ е поубав. А тек јавањето. Чувствуваш како си во хармонија со природата. Стануваш како едно со коњот кој го јаваш“ – ни рече Миле, кога тимот на aberdojde.mk ја посети неговата ергела во Ново Село близу Скопје.
Тимот на aberdojde.mk е љубопитен.
Абер дојде: Г-дине Трајковски, од кога одгледувате коњи?
Миле Трајковски: Пред да започнам да одгледувам коњи, имав своја фарма со крави и се занимавав со производство на млеко. Со коњите започнав да се занимавам од 2007 година. Исто така, пред 25 години ја започнав соработката со Здружението на бадникари на град Скопје. На тој ден, го земам кумот од неговиот дом, одиме во црква и од таму до дестинацијата која тој ја има одбрано. Ова е традиција која ми е од големо значење и со задоволство сум дел од неа секоја година. На овој начин освен духовно и телесно се поврзувам со нашата традиција. Голема чест е да правиш „чест“ на кумот на бадникарите.
Абер дојде: Низ ергелата можат да се видат повеќе видови на коњи?
Миле Трајковски: Па започнавме со два коња, а сега имаме десет. Од нив еден пар се расни коњи, а останатите 9 грла коњи се наши, домашни коњи, вкрстени со коњи од чиста раса, дел се набавени, дел се родени на нашата ергела.
Како што спомнав имаме еден чистокрвен пар на коњи, Палома и Хектор од француската раса Болоњез( Boulonnais), или како уште ги нарекуваат Бели, мермерни коњи. Тука е и Самоил од расата холштајнер. Дарко, Марија, Лара и Барон – македонски ладнокрвен коњ. Барон ни е „најгорд“ со секогаш крената глава и аристократско држење. Многу силен и паметен коњ е тоа. Грлото Јадран е англо-нониус, а Дино е англиски полукрвен коњ. Сложно семејство сме.
Абер дојде: Сигурно секое грло во ергелата е со документи за идентификација?
Миле Трајковски: Тоа секако да. Помеѓу другото, ова е тоа што ја прави нашата ергела поспецифична и автентична, односно на грлата им дава педигре. Одгледувалиштето е регистрирано и сите грла се обележани со подкожен чип според закон за идентификација и регистрација на животни.
Абер дојде: Се чувствува Вашата љубов кон коњите. Од каде љубовта кон нив? Претходно некој од Вашето семејство одгледувал коњи?
Миле Трајковски: Моето семејство од секогаш се занимавало со земјоделие, а порано земјата се обработуваше со коњи. Откако купивме механизација продолживме да чуваме по еден коњ, чисто од љубов, од мерак. Во рамките на здружението “Златна потковица“ три години по ред организиравме натпревари во влечење на труп со домашните, работни коњи, како и галопски трки, со цел да го привлечеме вниманието на народот, да дојде на село и да види што работиме тука. Како е организиран животот овде на село, децата одблиску да се запознаат со коњите и генерално домашните животни. Последнава година пандемијата ни ги измести плановите, но се надевам дека откако ќе ни се нормализира секојдневието, ќе продолжиме со остварување на нашата замисла. Да покажеме дека и на село убаво се живее.
Абер дојде: Тешко ли е да се одгледуваат коњи?
Миле Трајковски: Одгледувањето на коњи е многу суптилна работа. Тоа е една комплексна професија која бара многу знаење, искуство и секако љубов кон нив.
Почнувајќи од поставената инфраструктура како боксовите, кој треба да бидат во оптимум од 12 до 16 м2, местата на кои треба да бидат врзани, хигиената – најмалку два пати чистење на боксовите, исхраната, исто така наутро и навечер. За да коњите бидат здрави првенствено внимаваме на добра исхрана. Тука е вклучено пченка, јачмен, овес, сено, детелина. Се е природно, тоа е важен предуслов за здрави коњи.
Но, како и секое животинче и на нив понекогаш им треба здравствена заштита. Затоа имаме соработка со овластена ветеринарска служба со која имаме одлична соработка. Редовни здравствени прегледи на животните, совети за исхрана, нега. Сите тие совети ги добиваме редовно од нив. Сите грла се облежени со поткожен чип, според Законот за идентификација и регистрација на животните.
Абер дојде: Не може, а да не ги спомнеме ждребињата за нашите најмали читатели?
Миле Трајковски: Досега сме имале доста ждребиња. Секако, без нив оваа приказна нема да биде комплетна. Ждребињата се љубители на децата, а и обратно. Ждребињата знаат да се забавуваат во присуство на деца. Тука најубаво се отсликува таа „детска“ поврзаност и палавост.
Расните коњи се уште не ни се спарени, но во план ни е да и тоа го направиме за да вадиме чиста раса на коњи.
Абер дојде: Ергелата е од отворен тип. Имате планови за пошироко претставување, па и повеќе користење на овие убавини од страна на граѓаните?
Секако, имаме агенда која постепено ја реализираме. Во план ни е да организираме часови или школа за јавање, да воведеме хипотерапија, рекреативно јавање, како и теренско јавање.
Како една од замислите ни е да ја прошириме нашата палета на услуги и во иднина да отвориме јавачка школа за деца со хендикеп. Затоа планираме да испратиме на обука во Словенија еден тренер, кој би се обучил за работата со овие дечиња. Таа работа е специфична, потребно е тренерот да биде соодветно обучен и да има сертификат за терапија со коњи.
Абер дојде: Каде ја гледате Вашата ергела за пет години од сега?
Миле Трајковски: За пет години се надевам дека ќе ја модернизираме ергелата во делот за сместување и одгледување на грлата, ќе ги модернизираме терените за јавање и дневниот престој на коњите (испустите). Во план ни е да направиме отворена тераса – кафе бар, за престој на посетители и како и игротека за најмалите.
Планот ни е да го направиме ова местото, место каде ќе уживаат и посетителите и коњите од ергалата, а и ние како сопственици. Веруваме во уште поголем развој на оваа селска идила.
https://aberdojde.mk
