Вчера во 10:30 часот, во СВР Скопје, С.К. (44) од Скопје пријавила дека нејзината 15-годишна ќерка била физички нападната од три малолетнички на подрачјето на Карпош, во вторникот вечерта околу 21 часот.
Синоќа, Б.Н. (37) пријавил дека околу 14:30 часот во ходник од основно училиште во Карпош, неговиот 10-годишен син бил нападнат од двајца соученици, кои потоа во училишниот двор му се заканувале и го навредувале, додека едниот од нив снимал со мобилен телефон.
Во Тетово, полицијата лишила од слобода двајца млади лица – Н.Ќ. (20) и Д.Д. (23), кои во група околу 18 часот на улицата „Благоја Тоска“ нападнале 17-годишник и 15-годишник од селото Доброште, општина Теарце. Двете момчиња биле пренесени во тетовската клиничка болница за лекарска помош. Еден 18-годишник се соочува со пријава за „убиство во обид“, додека шестмината со кои се степале се осомничени за „учество во тепачка“.
СВР Скопје исто така го расчисти случајот со нападот врз 11-годишно девојче од Чаир, кој беше снимен и објавен на социјалните мрежи. Нападот се случил на 20 јуни 2025 година околу 14 часот на ул. „Павле Илиќ“ во Скопје, каде три малолетнички физички ја нападнале девојчето, додека четврто девојче го снимало со мобилен телефон. Малолетничките и нивните родители се повикани во полициска станица, а по документирање на случајот ќе бидат поднесени поднесоци за кривичните дела „насилство“ и „неовластено снимање“.
Во изминативе неколку денови, полицијата регистрираше серија инциденти со физички напади врз деца и малолетници во Скопје и Тетово. Од нападот врз 15-годишно девојче во Карпош, преку 10-годишниот ученик во основно училиште, до тепачките на улиците на Тетово – овие случаи ја отворија дилемата зошто насилството меѓу децата и тинејџерите станува сè почесто и поочигледно.
Експертите за детска психологија и социјална работа укажуваат дека ваквите инциденти се резултат на комбинација од повеќе фактори. Прво, родителската и институционалната контрола над младите во дел од случаите е ограничена, особено кога се работи за употреба на социјални мрежи и мобилни уреди, кои овозможуваат снимање и споделување на насилството, што дополнително ја „провоцира“ агресивноста.
Второ, растечкиот притисок од образовниот систем, стресот и социјалните разлики меѓу децата создаваат средина каде што конфликти лесно прераснуваат во физички судири. Наставниците и училиштата честопати не се подготвени да препознаат рано знаците на булинг или насилство, што дозволува проблемите да ескалираат.
Трето, социјалните мрежи и мобилните телефони создаваат феномен на „публиката“, каде малолетниците често насилството го гледаат како средство за моќ, статус или внимание. Случаите каде нападите биле снимени и споделени на интернет го потврдуваат овој тренд.
За да се намали бројот на вакви случаи, неопходна е координирана акција помеѓу родителите, училиштата и институциите. Психолозите потенцираат дека превенцијата е клучна: едукација за управување со агресија, медијација на конфликти, психолошка поддршка за жртвите и континуирано следење на социјалната средина на децата.
Растечкото насилство меѓу малолетниците не е само поединечен проблем на училиштата или семејствата, туку поширок социјален предизвик кој бара сериозни и координирани мерки од сите релевантни институции и заедницата. Само преку едукација, рана интервенција и зајакнување на родителската и институционалната поддршка може да се создаде средина каде децата ќе растат без страв од насилство и булинг.
