Губењето на визуелната чувствителност може да ја предвиди деменцијата 12 години пред да биде дијагностицирана покажало едно истражување.
Истражувањето следело на 8.623 здрави луѓе од Норфолк, Англија во текот на годините. До крајот на студијата, 537 учесници развиле деменција, што претставува доволен примерок преку кој можело да се види кои фактори може да претходат на дијагнозата на деменција, пишува Science Alert.
На почетокот на студијата, учесниците направиле тест за визуелна чувствителност. Морале да го притиснат копчето веднаш штом го здогледале триаголникот кој се наоѓал во полето на подвижните точки. Луѓето кои ќе развијат деменција побавно го гледаат овој триаголник од луѓето кои нема.
Зошто се случува ова?
Проблемите со видот може да бидат ран показател за когнитивно опаѓање бидејќи токсичните амилоидни плаки поврзани со Алцхајмерова болест најпрво може да ги зафатат областите на мозокот поврзани со видот, при што делови од мозокот поврзани со меморијата се оштетуваат како што болеста напредува.
Постојат и други аспекти на обработка на визуелни информации кои се погодени од Алцхајмерова болест. Ова е, на пример, способноста да се видат контурите на предметите (чувствителност на контраст) и да се разликуваат одредени бои.
Друг ран знак на Алцхајмеровата болест е губењето на „инхибиторната контрола“ на движењата на очите, при што заболените полесно го губат вниманието под влијание на стимули кои го одвлекуваат вниманието.
Луѓето со Алцхајмерова болест имаат проблем да ги игнорираат дразбите што го одвлекуваат вниманието, кои може да се поврзани со проблеми со контролата на очите.
Препознавање на лица
Студијата, исто така, обезбеди нови докази кои сугерираат дека луѓето со деменција ги обработуваат лицата на новите луѓе помалку ефикасно. Со други зборови, тие не ја следат вообичаената шема на скенирање на други лица.
Всушност, некои лекари кои работат со луѓе со деменција ќе препознаат дека некој има деменција кога ќе ги запознаат.
Луѓето со деменција понекогаш може да изгледаат изгубени бидејќи не ги мрдаат очите за да ја пребаруваат околината.
Ова може да значи дека луѓето кои порано во животот имаат проблеми да не ги препознаат луѓето што неодамна ги запознале, имаат проблем со неефикасни движења на очите, наместо чисто нарушување на меморијата.
Дали движењето на очите може да ја подобри меморијата?
Истражувањата за тоа дали вежбањето на очите може да ја подобри меморијата нуди мешани резултати, но некои покажуваат дека зголемувањето на движењето на очите всушност може да ја подобри меморијата.
Така, едно истражување покажа дека луѓето кои гледаат телевизија и читаат повеќе имаат подобра меморија и помал ризик од деменција од оние кои не гледаат.
Додека гледаме телевизија или читаме, нашите очи стрелаат напред-назад помеѓу страницата и ТВ екранот, што може да помогне во нашата меморија.
Други студии открија дека брзите движења на очите лево-десно и десно-лево (две движења на очите во секунда) ја подобруваат автобиографската меморија.
И покрај овие наоди, лекувањето на проблемите со меморијата со помош на намерни движења на очите кај постарите луѓе сè уште е невообичаено. Исто така, употребата на дефицити во движењето на очите како дијагностика не е воспоставена, и покрај можностите во технологијата за движење на очите.
Сè додека уредите за следење на очите не станат поевтини и полесни за употреба, нема да биде можно да се користат движењата на очите како дијагностичка алатка за откривање на раните фази на Алцхајмеровата болест.
