Според брачната и семејна советничка Тина Феј, детството е темелот на емоционалниот развој. Она што го преживуваме во тие рани години, нè обликува за цел живот. Недостигот од топлина и љубов може да остави длабока трага, но тоа не значи дека тие луѓе не можат да ги совладаат овие предизвици и да имаат среќен живот. Сепак, постојат одредени особини кои се чести кај луѓето кои пораснале без многу нежност и топлина. Семејната советничка издвоила неколку од нив.
1. Тешкотии при градењето врски
„Луѓето се социјални битија кои копнеат за поврзување, но оние кои пораснале со малку топлина може да имаат тешкотии при формирањето емотивни врски. Како да се обидуваат да зборуваат јазик што никогаш не го научиле. Тоа не значи дека не сакаат поврзаност, туку дека им недостасуваат алатки и искуство“, објаснила Тина Феј.
Со трпение и поддршка, многумина успеваат да развијат длабоки и значајни односи.
2. Силна потреба за независност
Луѓето кои пораснале без емотивна поддршка, честопати развиваат силно чувство на независност, што им е како инстинкт за преживување. Феј истакнала:
„Потпирајќи се исклучиво на себе, овие луѓе изградиле отпорност и самодоверба. Сепак, оваа особина може да го отежни прифаќањето помош и отворањето кон другите луѓе, што изискува свесно настојување да се пронајде рамнотежа помеѓу самостојноста и довербата во луѓето.“
3. Чувствителност на отфрлање
„Отфрлањето е дел од животот, но за луѓето кои пораснале без љубов, тоа може да биде исклучително болно. Таквите луѓе честопати очекуваат одбивање дури и во неутрални ситуации, што може да активира исти делови од мозокот како и физичката болка. Ова не е претерана реакција, туку длабоко вкоренет механизам развиен за време на детството“, напоменала Тина.
4. Исклучителна самостојност
Луѓето кои немале емотивна поддршка во детството учат да се потпираат исклучиво на себе. Тоа може да доведе до голема отпорност, но и до изолација и недоверба кон другите.
„Оваа стратегија која била корисна во детството, може да биде помалку функционална во возрасниот период, што изискува свесно приспособување. Разбирањето на овие знаци не е само алатка за подобро разбирање на себе или другите, туку и можност за развивање емпатија и поддршка за оние кои можеби сè уште ги носат трагите од своето детство“, заклучила Феј.
