Американскиот советник за национална безбедност Џејк Саливан во дводневните разговори со кинескиот министер за надворешни работи Ванг Ји во Бангкок не успеа да ја натера Кина да изврши притисок врз Иран да ги запре нападите на Хутите врз трговските бродови во Црвеното Море, изјави денеска претставник на американската администрација.
Тој рече дека разговорите завршиле денеска без никакви индикации дека Кина е подготвена да преземе решителни чекори за да го искористи своето економско влијание врз Иран, кој ги финансира и опремува Хутите, за да го натера Техеран да престане да ги поддржува јеменските милитанти, пишува Политико.
„Пекинг вели дека ќе го покрене прашањето со Иранците, но ние секако ќе почекаме пред да коментираме дополнително за тоа колку ефикасно мислиме дека тие всушност го прават тоа“, изјави за новинарите висок претставник на американската администрација.
Според него, Вашингтон, исто така, удира во ѕид во обидот да го охрабри Пекинг да го убеди својот близок сојузник Северна Кореја да ја намали својата програма за нуклеарно оружје, да ја намали поддршката за Русија во војната против Украина и да ја намали нејзината се понепријателска реторика кон Јужна Кореја.
Во соопштението на кинеското Министерство за надворешни работи по средбата се наведува дека разговорите Саливан-Ванг биле „искрени, суштински и плодни“, но не се споменува дека се разговарало за кризата во Црвеното Море.
Наместо тоа, се посочува дека Ванг на својот соговорник му рекол дека прашањето за независноста на Тајван е „најголемиот предизвик за кинеско-американските односи“.
Ја повтори загриженоста на Пекинг дека САД ги користат извозните ограничувања „за да го ограничат и потиснат развојот на други земји“ и се вели дека двете земји ќе разговараат за „границата меѓу националната безбедност и економските активности“ на идните состаноци.
Се додава дека Ванг рече дека двете страни треба да ја искористат претстојната 45-годишнина од воспоставувањето на дипломатските односи како шанса да размислуваат за минатите искуства и да се третираат едни со други како еднакви.
Според Политико, неподготвеноста на Кина да ја искористи својата дипломатска и економска тежина за да ги поддржи американските потези за решавање на кризата во Црвеното Море и за ублажување на провокациите на Северна Кореја, укажува на ограничениот опсег на дипломатските напори на администрацијата на Бајден во односите со Пекинг.
