Ненадејното целосно или речиси целосно избегнување на цврста храна кај малите деца може да биде еден од показателите за развој на Ковид 19, а последицата е промена на сетилото за мирис и вкус на детето, според трудот на лекарите од Калифорнија.
Еден труд објавен оваа недела во списанието Педијатрија опиша две мали деца, и двете на возраст под 18 месеци, кои одеднаш развиле аверзија кон цврста храна околу времето кога им бил дијагностициран Ковид 19.
Ако јаделе нешто, веднаш потоа ќе ја задавеле или плукале храна.
Шест до осум месеци по дијагнозата, и двете бебиња почнале да толерираат цврста храна, но ниту едното не продолжило целосно да го зема оригиналниот внес.
„Овој одложен и променлив клинички тек кај нашите млади пациенти е во согласност со неодамнешните студии за возрасни“ кои покажуваат дека проблемите со мирис и вкус поврзани со ковид 19 „може да се развијат и исчезнат, а една третина од пациентите може да имаат трајни симптоми“, велат лекарите.
Врз основа на овие ограничени податоци, тие заклучија дека аверзијата кон храна кај малите деца кои сè уште не зборуваат „треба да биде знак дека треба да се тестираат за присуство на вирусот САРС-КоВ-2“.
